Rob Pluijm

Alles gaat voorbij, alles in het leven is tijdelijk, het leven zelf is tijdelijk. Je zou het verval kunnen noemen. De schoonheid die daarbij hoort, raakt me enorm. Of het nu gaat om een ​​persoon, een bloem of de natuur in de herfst.
Ik was nog jong (16 jaar) toen plotseling mijn vader overleed. Dit gebeurde in een tijd waarin ik als tiener aan het ontdekken was wat het leven me te bieden had. Het was enorm schokkend om te ontdekken dat eindigheid zelfs bestaat. Het koste jaren om mijn leven op de rails te krijgen, de ontwikkeling die hiermee gepaard ging had ik niet willen missen, het heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben.
Na vele jaren kan ik eindelijk de schoonheid van verval zien. Deze schoonheid verdient een blijvende herinnering hoewel, blijvend……